مطالعه کیفی تجارب دانشجویان پرستاری در زمینه آموزش بالینی

خلاصه مقدمه و هدف: کارآموزی های بالینی بخشی اساسی از آموزش دانشجویان پرستاران است و شناخت تجربیات واقعی آنان در این عرصه و آگاهی از مشکلات آموزش بالینی از دیدگاه آنان ، امکان توسعه استراتژی آموزش بالینی و ارتقاء کیفیت آموزش را فراهم م ینماید . هدف این مطالعه درک عمیق تر تجربیات دانشجویان پرستاری در این زمینه است . روش ها: به منظور دستیابی به نظرات دانشجویان پرستاری در زمینه تجربیات بالینی ، از گروه متمرکز 2 استفاده شد 30 نفر از 120 نفر دانشجوی شاغل به تحصیل در دانشکده پرستاری و مامایی بجنورد بطور تصادفی انتخاب شدند و در سه گروه ده نفره قرار گرفتند. هر گروه بطور جداگانه به روش گروه متمرکز مورد مصاحبه قرار گرفت . به طوری که ابتدا مفاهیم ، از تجربه و تحلیل محتوی 3 استفاده شده و کد گذاری 4 داده ها در سه سطح صورت گرفت. به طوری که ابتدا واحدهای معنایی 5 تشخیص و کدگذاری گردید. سپس واحدها در سطح دوم طبقه بندی 6 شده و در نهایت تم ها 7 به عنوان سطح سوم کدگذاری از میان طبقات استخراج گردیدند . از جمله عوامل « شکاف بین تئوری و عمل » و « بی انگیزگی » ، « اضطراب » . یافته ها : سه تم اصلی از درون داده استخراج گردید مؤثر در تجربیات بالینی در نظر گرفته شد . بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه احساس ناامیدی و بی انگیزگی را در بین دانشجویان پرستاری نشان می دهد. همچنین اضطراب و ترس به عنوان نتیجه ای از دانش ناکافی، واکنش نامناسب مربیان در برابر خطای دانشجویان و ارزشیابی ناعادلانه از جمله تجربیات بیان شده از سوی آنان است. با توجه به نقش غیر قابل انکار ابعاد روحی- روانی و انگیزه های درونی و بیرونی فراگیران در کسب مهارتهای بالینی، نتایج این مطالعه می تواند در طرح ریزی برنامه های درسی و دوره های آموزش بالینی پرستاری و ارتقاء کیفی آن، مورد توجه مدیران آموزشی و مربیان بالینی قرار گیرد.